Uitkoom

Er gaat iets nieuws beginnen

vanbuiten en vanbinnen.

De zwerte merel fluit,

de tulpen komen uit;

en lauwe huiveringen

doordringen alle dingen,

doordringen ook ons hert

dat dof en triestig werd

in’t langzaam grijs der dagen.

Men voelt zich lijk de hagen,

die in de harde gronden

verstard gevangen stonden,

maar nu tot in hun toppen

nieuw’ sappen voelen kloppen.

Het groen, het juicht eruit!

En iemand op een fluit

blaast jonge zotte zinnen,

om wat er gaat beginnen

te wroeten en te wringen

in ons en alle dingen.

(1944)

uit:

Het Adagio-archief