Iran vandaag, een land

… waar vrouwen de mond wordt gesnoerd

… waar meisjes op school vergiftigd worden

… waar wild wordt geschoten op betogers

… waar mensen in het diepste van hun ziel gekwetst worden.

​

Een land ook met schitterende moskeeën, pareltjes van een ongelooflijke schoonheid; met verfijnde binnentuinen achter gesloten muren; met bijzondere dichters: Saadi, Rumi, Hafez.

​

Een van de meest geliefde dichters is Hafez, de Shakespeare van de Iraanse poëzie. Door de eeuwen reisde zijn poëzie de wereld rond. Elk gezin heeft minstens twee boeken in huis: de koran en een bundel van Hafez. Elk kind kent minstens een van zijn gedichten uit het hoofd.

​

Aan de graftombe van Hafez in Shiraz is het elke dag druk. Mensen komen er praten, drinken er samen een kop thee, luisteren naar de verzen van de dichter en vinden er troost en moed in zijn gedichten en bedenkingen.

​

Om mee naar huis te nemen, een van zijn uitspraken:

​

Vraag niet om meer,

maak je leven gemakkelijker.

Het glas robijnrode wijn en een idool als de maan,

zijn genoeg voor jou …